Weekend vol nieuwe ervaringen

Lieve vrienden,

Afgelopen weekend zouden we een hitchhiking race (liftwedstrijd) houden met een groep internationals. Aangezien we tot maandag weg wilden blijven en er een heleboel andere dingen te doen waren rond Wellington dit weekend, haakte iedereen op het laatste moment helaas af. Benjamin en ik besloten om toch samen nieuwe plekken te gaan ontdekken. Na wat speurwerk besloten we dat Raglan een mooie eindbestemming zou kunnen zijn. Het leek wat ver, aangezien het zo'n 7 uur rijden van Wellington is en omdat het hier winter is. De zon komt op rond 7:30 en gaat onder rond 5:30, en hithchiking kan alleen overdag. We besloten het toch te proberen, en gingen zaterdagmorgen vroeg op weg.

Iets na 6en vertrokken we van huis richting het treinstation, vanwaar we om 7:14 vertrokken richting Waikanae, een uurtje van Wellington. Dit zodat we meer kans hadden om een lift te krijgen, omdat het station naast de weg lag, en de weg daar eenbaans is en de auto's sowieso in de goede richting gaan. Bij de derde auto was het al raak, een Aziatische man nam ons mee tot aan Levin, waar hij werkt. Het was een vriendelijke man, maar hij was erg verlegen.

In Levin hadden we wederom het geluk aan onze zijde, binnen een minuut hadden we een nieuwe lift. Dit keer was het een echte Nieuw-Zeelander. Een diplomaat waarmee we interessante gesprekken hadden. Hij bracht ons tot aan Whanganui. Dat was een prachtige plaats aan een brede rivier, waar ze op dat moment (zaterdagochtend) een heel leuk marktje hadden waar we even langs zijn gelopen. Vervolgens gingen we op zoek naar een nieuwe liftplek, maar die was lastig te vinden. Na een tijd lang naast de weg te staan, stopte een man die aan het steppen was met zijn dochtertje. Hij vertelde ons dat iets verderop een rotonde was, waarna er ook auto's van andere richtingen kwamen die op weg zijn naar het Noorden. Daar hadden we meer geluk, na een tijdje werden we opgepikt door een man met een busje, die vertelde dat hij ons maar een klein stukje (15 min) verder kon brengen, maar dat we dan in ieder geval buiten de stad waren.

Deze man dropte ons inderdaad 15 minuten verderop, maar op deze weg reden de auto's 100 km/uur en het was in de middle of nowhere. We waren even bang dat dit het einde was van ons liftavontuur, maar niet al te veel later kwam er een auto van de andere kant die vroeg of we een lift wilde. We waren even verward, maar hij (een jonge man van rond de 20) vertelde dat hij net langs was gereden maar ons te laat zag. Hij was speciaal voor ons teruggekomen! Deze jongeman bracht ons tot aan National Park, terwijl hij ons awesome verhalen vertelde over zijn leven in Nieuw Zeeland, zijn helicoptercrash en zijn ouders en vriendin. Als we geen lift zouden krijgen voordat het donker werd, dan konden we hem bellen en kwam hij ons halen zodat we bij zijn ouders konden slapen. Zijn ouders vangen in de zomer toeristen op met autopech, en vonden het volgens hem altijd leuk om nieuwe mensen te ontmoeten.

Gelukkig was dat niet nodig (of misschien helaas, net hoe je het bekijkt ;) , en vonden we vrij snel een nieuwe lift. Dit keer was het een vader met twee pubers (16 en 17) op weg naar Taupo. Zij vertelden ons van alles over de scholen in Nieuw Zeeland en over het puberleven hier, erg leuk! Helaas konden ze ons maar een klein stukje verder brengen, aangezien Taupo de andere kant op ligt. Weer werden we op een kruising in Niemandsland achter gelaten, maar de omgeving was prachtig! Na een tijdje wachten werden we opgepikt door een man die direct richting Hamilton ging, perfect, want dat ligt maar drie kwartier van Raglan af. Deze man was enorm vriendelijk, maar vond het ook prima om af en toe even niets te zeggen en ons van het uitzicht te laten genieten, waar we best even aan toe waren tegen die tijd. Het was ongeveer 16 uur toen we in Hamilton aankwamen.

Doordat de man in een suburb van Hamilton woonde, in de richting van Raglan nog wel, werden we gelijk om een goede weg afgezet, vanwaar we makkelijk een nieuwe lift konden vinden. Deze laatste lift kregen we van een Australische hippie, die in Raglan woont. Dit was een geweldige student die ons, voordat hij ons voor het hostel afzette, eerst nog wel even het strand wilde laten zien. Perfect! En het strand in Raglan is prachtig! Het mooiste strand dat ik tot nu toe heb gezien. Na wat mooie foto's te hebben gemaakt, bracht hij ons naar het hostel, waar ze gelukkig nog plek zat hadden (voordeel van de winter). We kwamen daar aan rond 17 uur, en besloten dat dat net op tijd was om de zonsondergang te zien boven het water. Dit was geweldig!

Na de prachtige sunset haalden we fish&chips bij een snackbar vlakbij het hostel, en aten we dit op een picknickbankje naast de rivier, genietend van een prachtige volle maan op de achtergrond. Terug in het hostel besloten we gebruik te maken van de gratis sauna, gevolgd door een koude douche en een bad in de jacuzzi :P Ja, het hostel was awesome! Vervolgens gingen we weer terug naar het strand om te luisteren naar het geluid van de golven en te genieten van de rust en het prachtige uitzicht, zelfs in het donker. Daarna was het toch echt tijd om te gaan slapen, na een lange en vermoeiende dag. De volgende morgen zouden we namelijk om 8:30 alweer gaan surfen.

Zondagochtend stonden we daarom wederom vroeg op. Na een snel ontbijt bleek dat er nog slechts één andere jongen uit het hostel ook mee zou gaan. Na een speedcursus (5 minuutjes max) kregen we de autosleutel in handen gedrukt. We hadden verwacht dat iemand van het hostel met ons mee zou gaan, maar dat was blijkbaar niet het geval, haha! Dus daar gingen we dan, Tim, Benjamin en ik. Benjamin had al eens gesurft toen hij klein was, maar voor Tim en mij was het de eerste keer. Gelukkig kon Tim goed autorijden en kwamen we veilig aan op het strand. En het strand is AMAZING! Prachtig, het mooiste strand wat ik ooit heb gezien. En het mooiste was, we hadden het helemaal voor onszelf! Het grootste deel van de tijd in ieder geval.

Het surfen zelf was heel leuk om te proberen, maar erg goed lukte het niet.. De golven waren erg hoog en de stroming sterk, later hoorde we dat dat kwam omdat het volle maan was. Het was enorm zwaar maar we hebben ons erg vermaakt en intens genoten van de omgeving. Het was zo gek om midden in de winter in de stralende zon te surfen op het strand! We hadden gelukkig wel een wetsuit aan en erg warm was het niet, maar toch. Na een paar uur gingen we voldaan weer terug naar het hostel. Daar besloten we om samen met Tim te gaan koken. Terwijl de macaroni-met-kaas-schotel in de oven stond, besloten Tim en Benjamin om even samen muziek te maken. Al snel kwamen ook wat ander mensen in het hostel erbij om mee te spelen, wat erg leuk was. Daarna konden we genieten van een heerlijke maaltijd, met uiteraard een lekker biertje erbij.

Na het eten (het was een uur of 4) besloten we gebruik te maken van de gratis kano’s. We hadden helaas niet het beste tijdstip uitgekozen, aangezien het laag tij was, waardoor we niet erg ver konden kanoën. Toch was het erg leuk om te doen, en een stuk ontspannener dan het surfen :p Na het kanoën besloten Benjamin en ik om een lange strandwandeling te maken om hopelijk weer een prachtige zonsondergang te mogen zien. Op de terugweg raakten we in gesprek met een vrouw op leeftijd die ons allerlei verhalen vertelde over Raglan en de geschiedenis van Nieuw Zeeland. Eenmaal terug in het hostel hadden we een leuk gesprek met een andere Francoise, waardoor Benjamin weer even zijn eigen taal kon spreken en ik mijn Frans kon bijspijkeren. Na een warme douche gingen de jongens nog even jammen, en daarna aten we de laatste restjes van de maaltijd op. Na wat leuke gesprekken met anderen in het hostel besloot ik maar weer naar bed te gaan, omdat we de volgende dag weer terug naar Wellington zouden liften.

‘s Ochtends vroeg gingen we weer op weg naar Wellington. Zoals we al hadden verwacht is het op maandagochtend veel lastiger om een lift te krijgen dan in het weekend. Na een stuk te hebben gelopen en een tijd te hebben gewacht, werden we meegenomen richting Hamilton door een vrouw die daar werkte. Zij dropte ons in het midden van het centrum, en het koste ons bijna een uur om van daar naar de rand van de stad te lopen om een goede plek voor een lift te vinden. Daar werden we gelukkig na een tijdje opgepikt door een busje.

De man die oppikte kon ons maar een klein stukje verder brengen, maar bracht ons in ieder geval uit de stad. Daar werden we meegenomen door een ander busje, waarvan de chauffeur een jager bleek te zijn en in de achterbak een dood varken lag. Die bracht hij onderweg even bij vrienden langs, in ruil voor wat groenten. Hij dropte ons af bij een winkel waar hij boodschappen ging doen.

Om het verhaal niet al te lang te laten worden en omdat ik de volgorde niet precies meer weet, zal ik de rest van de rit proberen samen te vatten. Vanaf dit punt was het lastiger om een lift te krijgen omdat we in de buurt waren van het National park, waar op een doordeweekse dag niet zoveel auto’s heen gaan. Daarnaast ligt er momenteel weinig sneeuw op de bergen, waardoor er ook minder toeristen te vinden zijn. Ten slotte was het ook niet al te best weer, tussen mist en regen in de hele tijd. Dit meegenomen hadden we erg veel geluk, want telkens weer kregen we uiteindelijk toch een lift. We spraken een vrouw die haar halve lichaam had verbrand als kleuter, een man die een hondenpension beheerde en die met ons interessante discussies hield over drugs en andere politieke issues, werden opgepikt door een man die met zijn zoon voor een dag naar het meer bij Taupo ging, zaten een paar uur in de auto bij een Australische kanoër die opgegroeid is in Nieuw Zeeland en de volgende dag naar Canada zou vertrekken en werden vervolgens door een familie met klein kind tot de deur in Wellington gebracht.

Het was wederom een prachtige dag met geweldige ervaringen, en ondanks dat het meer moeite koste om mensen te vinden die ons mee wilde nemen, hadden we dit keer veel meer interessante en diepgaande gesprekken. Vooral de laatste lift met het stel met een jong kind was erg leuk, wat een schatten van mensen waren dat. Een prachtige afsluiting van een geweldig weekend, vol met bijzondere nieuwe ervaringen. Ik ben enorm blij dat Benjamin me overtuigd heeft om dit avontuur samen aan te gaan.

Liefs,
Vera

Ps: De Australische jongen die ons de lift naar Raglan Beach gaf en Tim, de jongen met wie we in het hostel de tijd doorbrachten, zijn toffe vrienden geworden en hebben ook foto’s gedeeld. De meeste foto’s staan al op facebook, maar pas op, ze zijn jaloersmakend ;)